La ca sla colina

.
La ca sla colin-a l’é bela
Maria la varda peui dis:
Am piasrìa podèj catèla,
Sarìa ‘l mè paradis!
L’é bianca la ca sla colin-a,
L’é bianca come ‘n linseul,
S’it la varde a smija ch’a grigna,
L’é pròpi la ca che a veul.
L’é gròssa la ca sla colin-a,
Tante stansie con finestre e pogieuj,
Starìo pròpi bin là ansima
Mi, mè òm e ij mè fieuj.
Mè pare fasìa ‘l murador
L’é mòrt ancora spòrch ëd càussin-a,
L’ha fala chiel la ca sla colin-a,
L’ha fala për quatr ësgnor.
E lor a ven-o d’istà
Stan mach doi mèis peui van via,
La ten-o mach basta ch’a sìa
E mi a son sensa ca.
La ca sla colin-a l’é bela
Maria la varda peu dis:
Mi podreu mai catèla,
Për ij pòver a-i-é nen paradis!
.
§
.

La casa sulla collina è bella

Maria la guarda e poi dice:

Mi piacerebbe poterla comprare,

Sarebbe il mio paradiso!

E’ bianca la casa sulla collina

È bianca come un lenzuolo,

Se la guardi sembra che rida

E’ proprio la casa che vorrei.

E’ grande la casa sulla collina,

Tante stanze con finestre e balconi,

Starei proprio bene là in cima,

Io, il mio uomo e i miei figli.

Mio padre faceva il muratore

E’ morto ancora sporco di calcina,

L’ha fatta lui la casa sulla collina,

L’ha fatta per quattro signori,

Loro vengono d’estate,

Ci stanno solo due mesi poi vanno via,

La tengono basta solo che ci sia,

Ed io sono senza casa.

La casa sulla collina è bella

Maria la guarda e poi dice:

Non potrò mai comprarla,

Per i poveri non c’è paradiso!

.
GIANMARIA TESTA
Published in: on settembre 25, 2020 at 07:06  Lascia un commento