La putanèla dal Pradèl

Créola
l’êra là int l’andrån
ch’l’asptèva al santån

E l’urlèva
al tänp ch’al pasèva:
uuuuuh! uuuuuuuh!

E cal sbavaciån
ansimànt
rufiàn

l’avrêva al purtån
con al buchén in man.

§

LA PUTTANELLA DEL PRATELLO

Creola
era là nell’androne
che aspettava il santone

E urlava
il tempo che passava:
uuuuuuh! uuuuuuh!

E quel bofonchiante
ansimante
lenone

stringeva il bocchino
e apriva il portone.

Sandro Sermenghi

Published in: on aprile 13, 2012 at 07:04  Comments (4)  
Tags: , , , , , ,

L’ultimo bottoncino del Dandy

L’ ÛLTUM PTUNZÉN DAL SPOMÈTI

Ancåura adès
a Bulåggna
a i é un antîg spomèti,
fazulàtt al còl cån la pêrla,
buchén d òs cån la Mentolo
zander bianca cme al giâz,
gardäggna ala fnistrèla,
bâfi inpomatè,
prêda råssa a drétta,
e gätt
cån l ûltum ptunzén sptunè.

Mo
int la platé dal Pavajån
an al vadd inción,
al scunparéss stra la fûria ôrba
ed pôver inciaptè viandànt
incucalé ala câzia
ed parpâi.

Cm i éren bî chi ténp
dl’eleganza ariåu§a
e
dåpp al ûltum ptunzén…
la gaźåusa!

§

Ancora adesso
a Bologna
c’è un antico dandy,
cache-col con la perla,
bocchino d’osso con la Mentolo
cenere bianca come il ghiaccio,
gardenia all’occhiello,
baffi impomatati,
rubino a destra,
e ghette
con l’ultimo bottoncino sbottonato.

Ma
nella platea del Pavaglione
non lo vede nessuno,
scompare tra la fretta cieca
di poveri agghindati passanti
rimbambiti alla caccia
di chimere.

Com’eran belli quei tempi
dell’eleganza ariosa
e
dopo l’ultimo bottoncino…
la gazzosa!

Sandro Sermenghi